Authors:Krystyna Zarzecka, Marek Gugała, Łukasz Domański Pages: 5 - 13 Abstract: Materiał badawczy stanowiły bulwy ziemniaka zebrane z trzyletniego doświadczenia polowego założonego w trzech powtórzeniach metodą split-plot. Pierwszy czynnik stanowiły dwie odmiany jadalne ‘Malaga’ i ‘Oberon’. Drugim czynnikiem było pięć sposobów aplikacji herbicydu i biostymulatorów: 1. obiekt kontrolny – bez herbicydu i biostymulatorów; 2. herbicyd Avatar 293 ZC; 3. herbicyd Avatar 293 ZC i biostymulator PlonoStart; 4. herbicyd Avatar 293 ZC i biostymulator Aminoplant; 5. herbicyd Avatar 293 ZC i biostymulator Agro-Sorb Folium. W świeżej masie bulw oznaczono zawartość cukrów ogółem, cukrów redukujących i sacharozy metodą Schoorla-Luffa. Odmiana ‘Oberon’ zawierała istotnie mniej cukrów ogółem, cukrów redukujących i sacharozy niż ‘Malaga’. Chemiczna regulacja zachwaszczenia nie miała wpływu na zawartość cukrów ogółem, miała tylko aplikacja wymienionych biopreparatów. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.1 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Joanna Pawlak, Wioletta Wróblewska, Dariusz Paszko Pages: 15 - 26 Abstract: The aim of the research was to evaluate the production and economic efficiency of the cultivation of three strawberry varieties depending on the two cultivation methods used (organic and conventional). The research was conducted in 2018–2020 in eight horticultural farms cultivating strawberries for processing purposes in the Podkarpackie Voivodeship. The analysis of the production efficiency was based on the obtained levels of yields, while the analysis of the economic efficiency was carried out using selected measures, i.e. the production value, direct surplus, net income and the production profitability index. The research revealed that, generally higher yields in the analysed farms were obtained on plantations managed using the organic method than on those based on the conventional one. Moreover, irrespective of the production method, the highest yields were obtained in the first year and the lowest in the last year of harvests. Also irrespective of the production method, higher yields were obtained from the cultivation of the Dipred variety compared to the other varieties. The overall production costs, due to a significant share of labour and plant protection costs, were higher in the organic farms than in the conventional ones. In addition, the economic efficiency of organic crops was higher than or comparable to conventional ones, which was mainly influenced by higher fruit sales prices and higher yields. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.2 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Andrzej Woźniak, Leszek Rachoń Pages: 27 - 43 Abstract: The present study aimed to assess the effect of tillage systems and crop residues on grain yield and weed infestation of spring barley. The experiment was established with the method of randomized sub-blocks. The main experimental factor was the tillage system (TS): conventional tillage (CT), reduced tillage (RT), and no-tillage (NT). The second experimental factor included plots with crop residues (CR): straw (S) or without straw (WS). A higher grain yield of barley was determined in the RT than NT system. The RT system allowed producing a higher spike number and a higher 1000 grain weight. A higher grain yield was also obtained on the plots with straw (S) than without straw (WS). Greater weed density in barley stands was determined on RT and NT plots without crop residues (WS), whereas the lowest one was found on the CT plots with the residues (S). The air-dry weight of weeds was higher on the NT plots without crop residues (WS) than on the other plots, while the lowest air-dry weight of weeds was determined on the CT plots with the residues (S). The biodiversity of weeds in a barley stand was greater on the WS than on the S plots. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.3 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Marta Wyzińska, Jerzy Grabiński, Alicja Sułek Pages: 45 - 52 Abstract: Celem przeprowadzonych badań było porównanie efektów produkcyjnych i ekonomicznych dwóch technologii produkcji żyta ozimego. Podstawę opracowania stanowiły wyniki przeprowadzonych w dwóch sezonach wegetacyjnych (2018/2019 i 2019/2020) eksperymentów polowych. Eksperymenty te były prowadzone w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Wielichowie, należącym do Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach. Przeprowadzone badania pozwoliły na określenie wskaźników efektywności ekonomicznej dla żyta ozimego w zależności od zastosowanej technologii produkcji (intensywna i integrowana). Technologie różniły się między sobą stopniem zużycia środków produkcji. Do badań wybrano dwie odmiany żyta ozimego: ‘KWS Bono’ (odmiana mieszańcowa) i ‘Horyzo’ (odmiana populacyjna). Z przeprowadzonych badań wynika, że poziom intensywności technologii produkcji żyta ozimego miał istotny wpływ na plonowanie badanych odmian. Wykazano również, że poziom intensywności produkcji decydował o wielkości kosztów bezpośrednich, a także o opłacalności produkcji w danej technologii. Najniższe koszty produkcji stwierdzono przy technologii integrowanej, wysiewając odmianę populacyjną żyta – ‘Horyzo’. Stwierdzono, że pomimo wyższych plonów ziarna przy zastosowaniu technologii intensywnej, technologia integrowana okazała się bardziej opłacalna. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.4 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Leszek Rachoń, Aneta Bobryk-Mamczarz, Anna Kiełtyka-Dadasiewicz, Andrzej Woźniak, Zbigniew Stojek, Paulina Zajdel-Stępień Pages: 53 - 63 Abstract: Celem przeprowadzonych badań była analiza plonowania i elementów struktury plonu czterech odmian pszenicy ozimej – trzech odmian pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum ssp. vulgare): ‘Laudis’, ‘Patinas’ i ‘Danubius’ i jednej odmiany pszenicy twardej (Triticum durum Desf.) – ‘Lupidur’ – oraz czterech odmian pszenicy jarej – dwóch odmian pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum ssp. vulgare): ‘Nawra’ i ‘Telimena’ i dwóch odmian pszenicy twardej (Triticum durum Desf.): ‘Haristide’ i ‘Floradur’ – uprawianych w systemie rolnictwa konwencjonalnego. Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2018–2021 w gospodarstwie rolnym w Niedrzwicy Dużej w województwie lubelskim. Warunki uprawy i zabiegi agrotechniczne były jednakowe dla wszystkich gatunków/odmian w kolejnych latach badania. Wyżej plonowały odmiany pszenicy zwyczajnej w porównaniu z odmianami pszenicy Triticum durum Desf., ponadto formy ozime prezentowały wyższy plon niż jare w przypadku obu gatunków. Wykazano odmienne plonowanie porównywanych gatunków w latach badań, szczególnie dla form jarych. W okresach zwiększonych niedoborów wody plon pszenicy durum nie różnił się istotnie od pszenicy zwyczajnej. W latach o bardziej optymalnym rozkładzie opadów plon pszenicy zwyczajnej był wyższy od 18,4% do 28,7%. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.5 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Aneta Bobryk-Mamczarz, Leszek Rachoń, Anna Kiełtyka-Dadasiewicz, Magdalena Szydłowska-Tutaj, Piotr Lewko, Andrzej Woźniak Pages: 65 - 78 Abstract: Celem pracy była ocena parametrów jakościowych ziarna czterech odmian pszenicy ozimej – trzech odmian pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum ssp. vulgare): ‘Laudis’, ‘Patinas’ i ‘Danubius’, a także jednej odmiany pszenicy durum (Triticum durum Desf.) – ‘Lupidur’ oraz czterech odmian pszenicy jarej – dwóch odmian pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum ssp. vulgare): ‘Nawra’ i ‘Telimena’ oraz dwóch odmian pszenicy durum (Triticum durum Desf. – ‘Haristide’ i ‘Floradur’) uprawianych w systemie rolnictwa konwencjonalnego. Doświadczenie przeprowadzono w latach 2018–2021 na terenie gospodarstwa rolnego w Niedrzwicy Dużej (woj. lubelskie). Warunki siedliska oraz zabiegi agrotechniczne były jednakowe dla wszystkich gatunków/odmian w kolejnych latach. W ziarnie oznaczono parametry charakteryzujące wartość technologiczną ziarna: masę tysiąca ziaren (MTZ), gęstość w stanie zsypnym, wyrównanie ziaren, zawartość białka, wydajność i jakość glutenu mokrego (rozpływalność), a także szklistość bielma. Wyższą masę tysiąca ziaren oraz wyrównanie odnotowano w przypadku odmian pszenicy zwyczajnej, z kolei odmiany pszenicy durum charakteryzowały się lepszym kompleksem białkowym (wyższą szklistością ziarna, wyższą zawartością białka i wydajnością glutenu mokrego oraz niższą rozpływalnością). Badane gatunki (odmiany), pod względem parametrów jakościowych, wykazały przydatność do produkcji makaronu. Odnotowane na niższym poziomie wyróżniki jakości surowca badanych odmian to: niższe wyrównanie ziarna odmiany ‘Haristide’ i szklistość ziarna odmiany ‘Laudis’ i podwyższona rozpływalność glutenu w przypadku odmiany ‘Patinas’. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.6 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Cezary A. Kwiatkowski, Elżbieta Harasim, Olimpia Klikocka-Wiśniewska, Piotr Maziarz Pages: 79 - 91 Abstract: W artykule przedstawiono wyniki badań prowadzonych w Gospodarstwie Doświadczalnym Czesławice (środkowa Lubelszczyzna, Polska) w latach 2014–2016, dotyczące wpływu wybranych herbicydów nalistnych (2,4-D + fluroksypyr; tribenuron-methyl + fluroksypyr; MCPA, dikamba + triasulfuron) na zachwaszczenie, plonowanie i efektywność ekonomiczną uprawy prosa zwyczajnego. Obecnie nie ma zarejestrowanych herbicydów do aplikacji w łanie prosa (w wykazach figurują jedynie herbicydy stosowane przed siewem i przed wschodami prosa). W badaniach uwzględniono herbicydy zalecane do stosowania nalistnego w zasiewach owsa, w dawkach 100% oraz w dawkach pomniejszonych o połowę względem dawek zalecanych. Obiekt kontrolny stanowiły poletka bez aplikacji herbicydów (mechaniczne zwalczanie chwastów). Eksperyment zlokalizowano na glebie płowej wytworzonej z lessu, cechującej się dobrą zasobnością w przyswajalne składniki pokarmowe (II klasa bonitacyjna). Zastosowano klasyczny (płużny) sposób uprawy roli. Przedplonem dla prosa był jęczmień jary. Nawożenie mineralne NPK dostosowano do zasobności gleby. Dowiedziono, że zastosowane herbicydy nalistne (w fazie krzewienia prosa) miały dużą skuteczność chwastobójczą. W efekcie niski stopień zachwaszczenia wpływał na wysoką produkcyjność prosa w porównaniu z uzyskaną w warunkach pielęgnacji mechanicznej (bez herbicydów). Szczególnie pozytywnie oceniono działanie herbicydów 2,4-D + fluroksypyr oraz tribenuron-metyl + fluroksypyr aplikowanych w dawkach 100%. Zastosowanie tych preparatów przyczyniło się do niemal całkowitej eliminacji chwastów. Z kolei herbicyd dikamba + triasulfuron posiadał nieco mniejszą zdolność chwastobójczą. Wykazano zasadność stosowania herbicydów nalistnych w odchwaszczaniu prosa. Ich aplikacja wpływała korzystnie na efekt ekonomiczny uprawy tej rośliny. Największą nadwyżkę bezpośrednią uzyskano stosując pełną dawkę herbicydów Gold 400 EC (2,4-D; fluroksypyr) i Granstar Strong (tribenuron metylowy; fluroksypyr). Pomimo poniesionych większych nakładów na uprawę prosa, koszty preparatów chwastobójczych rekompensowała wysoka wartość uzyskanego plonu. PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.7 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Authors:Rafał Górski, Anna Płaza, Robert Rudziński Pages: 93 - 102 Abstract: Zielonki uzyskiwane z mieszanek bobowato – zbożowych mogą stanowić dobrej jakości paszę objętościową do bezpośredniego skarmienia. Uzyskanie dobrej jakości paszy z mieszanek uprawianych na gruntach ornych jest możliwe pod warunkiem odpowiedniego udziału komponentów, terminu zbioru oraz doboru roślin. Celem przeprowadzenia badań była ocena wypływu udziału komponentów w mieszance grochu siewnego z pszenżytem jarym oraz terminu zbioru na zawartość węglowodanów w zielonej masie. Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2016 – 2018. Badano dwa czynniki: I. Udział komponentów w mieszance: groch siewny – siew czysty, pszenżyto jare – siew czysty, groch siewny 75% + pszenżyto jare 25%, groch siewny 50% + pszenżyto jare 50%, groch siewny 25% + pszenżyto jare 75%. II. Termin zbioru: faza kwitnienia grochu siewnego, faza płaskiego zielonego strąka grochu siewnego. Najwyższą zawartość węglowodanów ogółem oraz węglowodanów rozpuszczalnych, spośród mieszanek ujawniono w mieszance o 75% udziale grochu siewnego i 25% udziale pszenżyta jarego. Termin zbioru nie miał wpływu na koncentrację węglowodanów ogółem, natomiast opóźnienie terminu zbioru powodowało obniżenie zawartości węglowodanów rozpuszczalnych w zielonej masie mieszanek PubDate: 2022-04-26 DOI: 10.24326/as.2022.1.8 Issue No:Vol. 77, No. 1 (2022)
Open Access journal
[5 journals]
