Authors:Jolanta Sujecka Abstract: Introductory CommentsThe 11th issue of Colloquia Humanistica (2022) contains a thematic block titled The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic Time. In the Discussions, Book Reviews, Presentations section, we publish two reviews of outstanding publications. Izabela Olszewska presents Tomasz Kamusella’s book Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe (published by Central European University Press). Ivana Hadjievska reviews a multiple-author monograph Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives, on the politics of memory from the viewpoint of Southeast Europe and the Balkans, prepared by Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski, and published in Skopje by forum ZFD (2021). Uwagi wstępneJedenasty numer „Colloquia Humanistica” (2022) zawiera blok tematyczny zatytułowany: The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic Time. W dziale Discussions, Book Reviews, Presentations publikujemy dwie recenzje wybitnych prac. Izabela Olszewska prezentuje (wydaną przez Central European University Press) książkę Tomasza Kamuselli, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Ivana Hadjievska z kolei omawia wieloautorską monografię poświęconą polityce pamięci z perspektywy Europy Południowo-Wschodniej i Bałkanów (Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska, Ljupcho S. Risteski (red.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives, Skopje: forum ZFD, 2021). PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2932
Authors:Ewa Niedziałek Abstract: The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic TimeApocalyptic visions go beyond Christian eschatology and permeate our present imagination. Not so much with already bygone symbolism or the terror of bloody carnage, as with the vague sense of an ending, fuelled by historical conditions – the Holocaust, the nuclear crisis, or the more contemporary global threats of a viral pandemic or climate change.The 11th issue of Colloquia Humanistica is devoted to various understandings of the end, introduced by the topics of apocalypse, disaster and messianic time. The articles gathered in the volume may be read separately as examples of analysis of several end-time-directed narratives, but they also constitute a whole that may indicate the specific features of thinking about the end. Poczucie i wyobrażenia końca: apokalipsa, katastrofa i czas mesjańskiWspółczesne wizje apokaliptyczne wykraczają poza chrześcijańską eschatologię. Wiążą się nie tyle już z biblijnym lękiem przed sądem ostatecznym, ile z niejasnym poczuciem końca, które podsycane jest przez wydarzenia takie jak Holokaust, kryzys nuklearny, globalna pandemia czy zmiany klimatyczne. Jedenasty numer Colloquia Humanistica poświęcony jest różnym pojęciom końca, związanym z apokalipsą, myśleniem katastroficznym lub też czasem mesjańskim. Artykuły zgromadzone w tomie można czytać osobno, jako analizy poszczególnych narracji poświęconych tematyce końca świata, stanowią one jednak także pewną całość, która ujawniać może wspólne cechy myślenia o końcu. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2936
Authors:Chiara Carmen Scordari Abstract: Mending a Frail Humankind: Remedial Hermeneutics and Messianic Anthropology in Joseph SoloveitchikThis essay focuses on Joseph Soloveitchik’s re-semantization and renewal of the Jewish concept of messianism. In his view, the idea of Messiah is personified and, at the same time, deferred, as an allegory for ceaseless and ever-changing transformations, both individual and communitarian. Biblical personae endowed with a messianic impulse, such as Abraham, Esther, Mordecai, Tamar, and Ruth, are seen by Soloveitchik as eschatological and metahistorical figures, co-redeemers and co-creators with God, and models with whom human beings may identify. In this framework, particular attention will be paid to Soloveitchik’s conception of midrashic hermeneutics, as an always open process of individual and collective self-knowledge and self-redemption; and to the dialectical opposition between “revealed world” and “hidden world” as the constitutive element of Soloveitchik’s vision of the humanity-to-come. Riparare l’umanità fragile: ermeneutica correttiva e antropologia messianica in Joseph Soloveitchik In Joseph Soloveitchik l’esperienza dell’umanità post-Shoah, negativa e difettiva, suscita la contro-immagine di un’umanità futura da riparare e riconciliare. Coniugando il messianismo naturalistico-restaurativo di Maimonide con l’idea coheniana di tempo futuro ideale, Soloveitchik trasforma l’attesa in un Messia personale in progetto antropologico, sviluppando un’idea di redenzione intra-mondana, immanente all’uomo e alla storia. In questa cornice, le figure bibliche di Abramo, Ester, Mordecai, Tamar e Rut sono ri-vissute e ri-esperite come modelli escatologici e metastorici di resistenza e creatività umana, e tappe del processo di continua scoperta e attuazione di sé, nei diversi tempi e luoghi della storia, individuale e nazionale. Da qui l’idea di un’ermeneutica che si fa modalità di rivelazione e auto-comprensione storica ed esistenziale, nonché strumento di redenzione e progettazione dell’umanità-a-venire. Naprawa kruchej ludzkości: hermeneutyka naprawcza i antropologia mesjańska u Josepha Soloveitchika U Josepha Soloveitchika doświadczanie człowieczeństwa po Shoah, negatywne i ułomne, wzbudza antyobraz przyszłej ludzkości, którą należy naprawić i zaprowadzić wśród niej zgodę. Łącząc naturalistyczno-restauracyjny mesjanizm Majmonidesa z kohenowską ideą idealnej przyszłości, Soloveitchik przekształca oczekiwanie na osobowego Mesjasza w projekt antropologiczny, rozwijając ideę wewnątrzświatowego zbawienia, immanentnego zarówno dla człowieka, jak i historii. W tym ujęciu biblijne postacie Abrahama, Estery, Mordechaja, Tamar i Rut są ponownie przywoływane i doświadczane jako eschatologiczne oraz metahistoryczne modele ludzkiego oporu i twórczości – etapy w procesie ciągłego poznania i aktualizacji własnego ja, które zachodzą w różnych czasach i momentach historii tak indywidualnej, jak i narodowej. Stąd idea hermeneutyki, która staje się modalnością historycznego i egzystencjalnego objawienia i samorozumienia, ale także instrumentem odkupienia i planowania przyszłej ludzkości. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2757
Authors:Damian Kubik Abstract: The Second Death of Dubrovnik: Selected Testimonies from the Beginning of the Nineteenth Century on the Fall of the Republic in the Light of Lujo Vojnović’s Historiosophical ConceptionThis article offers a discussion of various images of the fall of the Dubrovnik Republic at the beginning of the nineteenth century. The end of the independence of this city-state was a watershed event not only in political terms and in terms of statehood, but also in the social, cultural and economic spheres. The study focuses on the occupation of Dubrovnik by the French and the siege by the Russians and Montenegrins (fighting for supremacy over it), as well as on the hopes associated with the emergence of a new reality. In doing so it analyzes examples of literary testimonies describing the events, phenomena and processes that took place at that time. The article is framed by the fundamental dissertation Pad Dubrovnika [The Fall of Dubrovnik] by Lujo Vojnović, which, despite the fact that it was published in 1908, grows out of nostalgia for the Republic and the ideological atmosphere of the nineteenth century. Druga śmierć Dubrownika. Wybrane świadectwa z początku XIX wieku na temat upadku Republiki w świetle koncepcji historiozoficznej Luja Vojnovicia Artykuł podejmuje próbę omówienia różnorodnych obrazów upadku Republiki Dubrownickiej na początku XIX wieku. Kres niezależności tego miasta-państwa oznaczał przełom nie tylko w sferze politycznej i państwowej, ale także w sferze społecznej, kulturalnej i gospodarczej. Szczególną uwagę poświęcam okupacji Dubrownika przez Francuzów oraz oblężeniu przez Rosjan i Czarnogórców (walczących o zwierzchnictwo nad nim), ale i nadziejom, z jakimi wiązano nastanie nowej rzeczywistości. Poddaję analizie przykłady literackich świadectw opisujące wydarzenia, zjawiska i procesy, jakie wówczas miały miejsce. Ramy artykułu wyznacza fundamentalna dla tematu upadku Dubrownika rozprawa Luja Vojnovicia Pad Dubrovnika [Upadek Dubrownika], która mimo tego, że została wydana w 1908 roku, wyrasta z nostalgii za Republiką i z atmosfery ideowej XIX stulecia. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2733
Authors:Francine Rochford Abstract: Climate Change Litigation: Vulnerable Children and a Duty of CareThis article considers climate change jurisprudence in the context of other eschatological narratives developing the theme of ecological catastrophe. It focusses in particular on concepts of fault, harm and responsibility, referents in case narratives, as expounding a sense of outrage at the excesses of modern capitalism, and the converse use of the child as the party innocent of all agency in the upcoming apocalypse. The article analyses the narrative developed by the applicants in an Australian case, Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), in which the “previously unimaginable power” to cause potentially “cataclysmal harm” to “Vulnerable Children” created a duty to those children. The applicants were successful at first instance, but an appeal (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) reversed this decision.Taking an interdisciplinary approach and drawing upon approaches of philosophy, psychology and theology as well as law, this article considers the idea of “fault” in the tort of negligence and the techniques used to support the moral connotations of fault in the case narrative. In particular, it reflects on the contribution of the Judeo-Christian tradition to this fault narrative. It focusses in particular on the theology of hope in Christian eschatology, responses to anticipation of catastrophic climate change narratives, and the concept of fault in those narratives. It considers the psychological dimensions of “hope” and “despair” as illuminated in theological approaches to apocalyptic views, and the reification of doctrines of despair in proving damages in the law of negligence. Spory sądowe dotyczące zmian klimatycznych: bezbronne dzieci i obowiązek opieki W artykule rozważane jest orzecznictwo odnoszące się do zmian klimatu w kontekście narracji eschatologicznych możliwej katastrofy ekologicznej. Skoncentrowano się w szczególności na koncepcjach winy, krzywdy i odpowiedzialności, które w analizowanych narracjach są przywoływane jako powód do oburzenia na wybryki współczesnego kapitalizmu, przy jednoczesnym wykorzystaniu obrazu dziecka jako niewinnego uczestnika nadchodzącej apokalipsy. Przeanalizowano też narrację skarżących w australijskiej sprawie sądowej Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), wedle której „niewyobrażalna wcześniej moc” (previously unimaginable power) powodowania potencjalnego „kataklizmu krzywd” (cataclysmal harm) wobec „bezbronnych dzieci” (Vulnerable Children) miała stworzyć obowiązek opieki nad nimi. Skarżący wygrali sprawę w pierwszej instancji, ale w apelacji (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) uchylono tę decyzję.Autorka przyjmuje podejście interdyscyplinarne, czerpie z filozofii, psychologii i teologii, a także prawa; w artykule skupia się na obecności tradycji judeochrześcijańskiej i analizuje ideę „winy” i czynu zaniedbania oraz techniki stosowane do wspierania moralnych konotacji winy w narracji sądowej. W szczególności koncentruje się na obecnej w chrześcijańskiej eschatologii teologii nadziei, reakcjach na antycypację narracji o katastrofalnych zmianach klimatu oraz na koncepcji winy. Rozważa psychologiczne wymiary „nadziei” i „rozpaczy” jako kategorii wywyższonych w teologicznych podejściach do apokalipsy oraz reifikację doktryn rozpaczy w udowadnianiu szkód w prawie zaniedbania. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2670
Authors:Stephen Ogheneruro Okpadah Abstract: Engaging Cinema in Environmental Crisis: A Paradigm of Documentary Films of the Niger DeltaThe oil-rich Niger Delta region of Nigeria remains one of the most environmentally devastated places in the world. This is caused by gas flaring, crude oil spillages, illegal oil bunkering and pipeline vandalism in the region. The call for eco-democracy and the disruption of eco-apathy has driven global academia into developing paradigms that would foster environmental transformation. Interestingly, while academic disciplines such as history, geography, anthropology and the global humanities continue to critically engage in practices and discourses that would facilitate achieving anticipatory climate adaptation, African academia, especially in Nigeria, has been slow to absorb the same critical spirit as the West. In fact, environmental film critics in Nigeria have not fully explored the environmental discourse that has gathered strength in other disciplines central to the greening of the humanities. Therefore, there remains a dearth of critical underpinning for environment and cinema, or what I term discourses of/on the green cinema, in African scholarship. Against this backdrop, I examine environmental crisis in the documentary films Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and The True Price of Crude Oil, and use content analysis method to investigate how these films have been used to create environmental awareness in the region. The analysis is anchored on Adrian Ivakhiv’s biocentric model of ecocriticism, which acknowledges the unity of man and all the creatures and the environment around him, and further recommends a shift from human-centrism to biocentrism. Kino zaangażowane w kryzys ekologiczny: przykład filmów dokumentalnych z delty Nigru Bogaty w ropę region delty Nigru w Nigerii pozostaje jednym z najbardziej zdewastowanych środowiskowo miejsc na świecie. Jest to spowodowane spalaniem gazu, wyciekami ropy naftowej, nielegalnym bunkrowaniem ropy i aktami wandalizmu dokonywanymi na rurociągach w regionie. Dążenie do ekodemokracji i przerwania ekoapatii skłoniło światowych naukowców do opracowania paradygmatów, które sprzyjałyby transformacji środowiskowej. Na gruncie dyscyplin akademickich, takich jak historia, geografia, antropologia i humanistyka globalna, trwa więc krytyczne zaangażowanie w praktyki i dyskursy, które mogłyby ułatwić osiągnięcie antycypacyjnej adaptacji do klimatu. Tymczasem jednak afrykańskie uczelnie, szczególnie nigeryjskie, dużo wolniej przyswajają krytyczne podejście właściwe Zachodowi. Krytycy filmów ekologicznych w Nigerii nie zbadali w pełni dyskursu środowiskowego, który nabrał siły w innych dyscyplinach kluczowych dla ekologizacji humanistyki. Dlatego też w afrykańskiej nauce wciąż brakuje krytycznych podstaw do analizy związków środowiska i kina lub też, jak to nazywam, dyskursów na temat „zielonego” kina. Na tym tle przyglądam się kryzysowi ekologicznemu w filmach dokumentalnych Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and The True Price of Crude Oil. Analiza treści ma pozwolić na zbadanie, w jaki sposób filmy te zostały wykorzystane do budowania świadomości ekologicznej w regionie. Analiza opiera się na biocentrycznym modelu ekokrytyki Adriana Ivakhiva, który uznaje jedność człowieka i wszystkich stworzeń oraz otaczającego go środowiska, zalecając przejście od humancentryzmu do biocentryzmu. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2717
Authors:Cringuta Irina Pelea Abstract: Mirroring Cultural Fear, Anxiety and Dystopia in American Cinematography: The Movie A.I. (2001)Through this essay, we aim to provide a sociological and cultural analysis of how the film A.I. Artificial Intelligence, directed by Steven Spielberg, explores the subconscious and culturally specific Western fear of humanoid robots. While the background of the story tackles the problematics of the multilevel emotional relationship between robots and humans, the movie’s dystopian and apocalyptic discourse feeds the Western public’s increasing technophobia, by encompassing “fear” in its philosophical, social and cultural dimensions: “the loss of humanity,” “the imminence of disaster,” and “the apocalyptic and irreversible destruction of Earth.”Moreover, the film goes beyond the mere depiction of technophobia while subtly addressing some worldwide contemporary problems of high interest, such as pollution, starvation, overpopulation, or nature’s destruction on a global scale. In this eschatological, hopeless and post-human scenario, the depiction of David as a robot child expressing his eternal love for his distant adoptive human parents metaphorically illustrates the continuous altering of traditional human kinship, robotization, and alienation of the human race, which is on the verge of being enslaved by the technological wrath. However, David makes an allegorical transition from symbolizing the fearful Otherness to bringing the redemption of humanity’s vestige and marking the survival of the human species, albeit in a radically altered form: He becomes “the new human.” Reflectând frica de natură culturală, anxietatea și distopia în cinematografia americană: filmul A.I. (2001) În acest eseu vom încerca să inițiem o analiză culturală și sociologică a modului în care filmul “A.I. Inteligență Artificială” de Steven Spielberg exploră frica de natură culturală și subconștientă, tipic vestică, față de roboții umanoizi. La nivel principial, narațiunea face referire la problematica relației emoționale și multifațetate dintre oameni și roboți, iar discursul apocaliptic și distopic al filmului hrănește tehnofobia publicului occidental, reflectând și cuprinzând frica în dimensiunile sale culturale, sociale și filozofice: “pierderea umanității”, “iminența dezastrului” și “distrugerea ireversibilă și apocaliptică a Pământului”.Mai mult, filmul depășește limitele descriptive ale tehnofobiei, adresând subtil și alte probleme contemporane de interes global precum poluarea, foametea, suprapopularea sau distrugerea naturii pe o scală planetară. În acest scenariu escatologic și lipsit de speranță, prezența și descrierea lui David asemeni unui copil robot care își exprimă dragostea imuabilă față de părinții săi umani, adoptivi, dar distanți, ilustrează metaforic alterarea perpetuă a relațiilor familiale tradiționale, așadar robotizarea și alienarea acestei rase umane pe punctul de a se converti în sclavul mirajului tehnologic. Cu toate acestea, David parcurge o tranziție alegorică de la a reprezenta simbolul Celuilalt, de care ne este frică, la a fi Cel care aduce izbăvirea omenirii și marchează, într-o formă nonconformistă, supraviețuirea speciei umane: el devine “noul om”. Strach kulturowy. Lęk i dystopia w kinematografii amerykańskiej. Film A.I. (2001) W niniejszym eseju podejmuję próbę analizy kulturowej i socjologicznej sposobu w jaki film A.I. Sztuczna inteligencja Stevena Spielberga wykorzystuje temat typowego dla Zachodu, kulturowego i podświadomego strachu przed robotami o ludzkich kształtach. Narracja filmowa zasadniczo odwołuje się do kwestii wielowymiarowych relacji emocjonalnych pomiędzy ludzkimi robotami, zaś proponowany apokaliptyczny i dystopijny dyskurs podsyca technofobię zachodniej widowni, ukazując strach w jego wymiarze kulturowym, społecznym i filozoficznym: „zatracenie człowieczeństwa”, „nieuchronność katastrofy” i „nieuniknione zniszczenie Ziemi o charakterze apokalipsy”.Co więcej, film wykracza poza granice opisowe technofobii, nawiązując umiejętnie do globalnych problemów współczesnego świata, takich jak: zanieczyszczenie środowiska, klęski głodu, przeludnienie czy degradacja przyrody w skali planetarnej. W tym eschatologicznym i pozbawionym nadziei scenariuszu postać Davida sportretowanego jako dziecko-robot, które niezmiennie deklaruje swoją miłość do ludzkich – adopcyjnych i wstrzemięźliwych – rodziców, jest metaforyczną ilustracją postępującego rozkładu więzi rodzinnych, robotyzacji i alienacji rasy ludzkiej, będącej o krok od tego, by stała się niewolnikiem technologicznego złudzenia. Mimo tych wszystkich zagrożeń David przeżywa alegoryczną przemianę: z symboliczego, budzącego strach Obcego zamienia się w kogoś niosącego ratunek ludzkości i zapewniającego, na sposób nonkonformistyczny, przetrwanie gatunku ludzkiego – staje się „nowym cz ... PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2631
Authors:Magda Dolińska-Rydzek Abstract: The Antichrist and His Plot Against Russia: Conspiracy Theories and EschatologyIn post-Soviet Russia, there is a relatively widespread conviction that events such as the Bolshevik Revolution, World War II, and the collapse of the Soviet Union were not the results of historical contingency but of a complex vicious plot exercised by some evil forces aiming to destroy Russia. Depending on political needs, the enemy plotting against Russia has the face of a Jew, Muslim, Freemason, oligarch, or liberal, operating both from outside and inside of the country. Interestingly, many conservatives and religious fundamentalists seem to believe that the plot against Russia is orchestrated not by human agents but by the embodiment of all evil and the herald of the end of the world – the Antichrist. In my paper, I will address these beliefs and discuss the proximity between conspiracy theories and eschatological discourses. Referring to the literal meaning of the Greek word apokalypsis (to disclose, to unveil), I will attempt to explain the role of apocalyptic and conspiratorial narratives that offer to reveal the hidden reality behind what ordinary people can see. Also, I will demonstrate their implications in the broader context of the public discourse in contemporary Russia. Antychryst i jego spisek przeciwko Rosji: teorie spiskowe i eschatologia We współczesnej Rosji, podobnie jak w innych krajach, można zaobserwować rosnącą popularność teorii konspiracyjnych. Wiele osób jest przekonanych, że wydarzenia takie jak rewolucja bolszewicka, II wojna światowa czy upadek ZSRR nie były wynikiem przypadku, lecz skomplikowanego spisku, którego celem jest zniszczenie Rosji. W zależności od potrzeb politycznych wróg spiskujący przeciw Rosji ma twarz Żyda, muzułmanina, masona, oligarchy lub liberała, działającego zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz kraju. Co ciekawe, wielu rosyjskich prawosławnych fundamentalistów zdaje się wierzyć, że spisek przeciw Rosji nie jest dziełem ludzi, lecz Antychrysta – ostatecznego wroga chrześcijaństwa, który nie tylko uosabia wszelkie zło, ale też zwiastuje rychły koniec świata. W niniejszym artykule, odwołując się do dosłownego znaczenia greckiego słowa apokalypsis, czyli „odsłaniać, ujawniać”, zamierzam wykazać narracyjną bliskość teorii konspiracyjnych i dyskursów apokaliptycznych oraz omówić ich implikacje w kontekście debaty publicznej we współczesnej Rosji. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2745
Authors:Tetiana M. Brovarets Abstract: Apocalyptic Motifs on Century-Old Ukrainian Rushnyks Through Today’s Digital Folklore CommunicationThoughts about the end of life and subsequent rebirth are among the most popular motifs in Ukrainian epigraphic embroidery. Embroidered towels (rushnyks) with inscriptions (folk texts) were a mass phenomenon from the end of the 19th till the first half of the 20th century. For instance, there were numerous variants of embroidered inscriptions (folklore formulas) such as “Don’t mourn for Me, Mother”, “My grave is under the cross; my love is on the cross”, “Christ is risen! Truly He is risen!” and so on. The author analyzes some of these folklore formulas connected with apocalyptic motif in Ukrainian epigraphic embroidery. Nowadays, many of them are re-actualized via the Internet. It is worth noting that during modern folklorization of ancient rushnyks, their meaning may be significantly transformed. Апокаліптичні мотиви столітніх українських рушників у сучасній цифровій фольклорній комунікації Роздуми про кінець життя та подальше відродження є одними з найчастотніших мотивів в епіграфічній вишивці українців. Ідеться про рушники з написами (фольклорними текстами), що масово виготовлялися наприкінці ХІХ – у першій половині ХХ ст. Зокрема, існували численні варіанти таких вишитих написів (фольклорних формул): «Не ридай Мене, Мати», «Під хрестом моя могила, на хресті моя любов», «Христос воскрес! Воістину воскрес!» тощо. Авторка аналізує деякі з цих фольклорних формул, пов’язані з апокаліптичними мотивами в епіграфічній вишивці. Нині багато з них повторно актуалізуються через Інтерне... PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2713
Authors:Editors - Abstract: Professor Jerzy Skowronek Award (27th Edition)Books by Dr Maciej Falski, deputy editor of Colloquia Humanistica, and our collaborator Dr Tijana Vuković won recognition in the 27th edition of the Professor Jerzy Skowronek Award. Nagroda Profesora Jerzego Skowronka (27. edycja)Ksążka dr. Macieja Falskiego, zastępcy redaktor naczelnej "Colloquia Humanistica" oraz książka naszej współpracowniczki, dr Tijany Vuković, zostały nominowane do Nagrody Profesora Jerzego Skowronka w 27 edycji konkursu. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2951
Authors:Ivana Hadjievska Abstract: Book review: Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021, 132 pp. ISBN 978-608-4956-04-4This presentation reviews a recent volume in the field of memory studies, focusing on Balkan historical experiences and perspectives, edited by Naum Trajanovski (PhD in sociology), Petar Todorov (PhD in history, Institute of National History in Skopje), Biljana Volchevska (NGO programme coordinator and PhD candidate in philosophy) and Ljupčo S. Risteski (professor at the Institute of Ethnology and Anthropology in Skopje). The volume was published in 2021 by the civil peace organisation Forum Ziviler Friedensdienst, Skopje branch, and researched within the framework of a project aimed at creating a platform for the collaboration of academic workers during the pandemic, in 2020. In 12 texts, the authors explore regional and local conflicts and reconciliation processes in Southeast Europe. The common characteristic of all the texts in the publication is the prevailing and almost didactically positioned awareness of epistemic problems in memory studies and historiography – a cohesive aspect of the volume that continuously attracted my attention... Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021. Ова е приказ на рецентниот зборник од областа на студиите на сеќавањето, фокусиран на балканските историски искуства и перспективи. Зборникот е уреден од Наум Трајановски (д-р по социологија), Петар Тодоров (д-р по историја, Институт за национална историја во Скопје), Билјана Волчевска (НВО-координатор и докторанд по филозофија) и Љупчо С. Ристески (професор на Институтот за етнологија и антропологија во Скопје). Зборникот е објавен во 2021 година од страна на граѓанската мировна организација ФорумЗФД – Скопје, а истражувањето е спроведено во рамките на проект насочен кон создавање платформа за соработка на академските работници за време на пандемијата, во текот на 2020 година. Во 12 текстови, авторите истражуваат регионални и локални кон... PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2822
Authors:Izabela Olszewska Abstract: Book Review: Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022, 289 pp. ISBN: 978-963-386-417-3The paper is a presentation of Tomasz Kamusella’s latest book on language policy in Central Europe. The volume in question provides the reader with substantial information on the mechanisms of the creation and use of Central European languages for political action. Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022.Artykuł jest prezentacją najnowszej książki Tomasza Kamuselli na temat polityki językowej w Europie Środkowej. Na kartach atlasu odnajdujemy informacje dotyczące mechanizmów tworzenia i wykorzystywania języków Europy Środkowej do działań politycznych. PubDate: 2022-12-21 DOI: 10.11649/ch.2893
Open Access journal
[8 journals]
